در پروژه ای مهندس جوانی به عنوان مهندس اجرا مشغول فعالیت بود ، تقریباً اواخر کار بود ومدّتی بود که کارفرما به علّت نداشتن پول به پروژه پولی پرداخت نکرده بود .وآن جوان به پیمانکار دست دوّم گفته بود که کاررا تعطیل کند تا کارفرما مجبور شود پول بدهد،آن پیمانکار پیش من آمد وجریان را به من گفت وازمن سئوال کرد که آیا کارگاه را تعطیل بکنند ؟ پرسیدم چرا ؟ گفت فلانی این حرف را گفته است ، پرسیدم آیا باتعطیلی کارگاه چیزی عایدمان می شود ؟ …. چون کارفرما ثابت کرده است که هروقت پول برایش فراهم شده بلافاصله به پروژه پول داده است ، در صورتیکه تعطیلی کارکاه به جز ضرر خاصیّت دیگری برای ما نخواهد داشت ودر همین موقع من به آن جوان تلفن کرده وبه پیش خود خواندم ودر حضور همان پیمانکار از ایشان پرسیدم که آیا شما چنین حرفی به پیمانکار زده ایدوچرا؟ وچرا بدون همآهنگی با من چنین کاری را کرده ای ؟ طبیعتاً ایشان ناراحت شد وعذر خواهی کرد وبه کار ادامه داده شد.مدّتی از این ماجرا گذشت آن جوان پیش من آمد ضمن عذر خواهی از من سئوال کرد که چطور شد که مرا بیرون نکردید؟ گفتم تو اشتباهی مرتکب شدی وبه اشتباهت هم پی بردی مسلمّاً دیگر چنین اشتباهی نمی کنی ، ضمناً ارزش تو برای پروژه بیشتر از آنست که با یک اشتباه ترا اخراج می کردم.
منظور از تعریف این ماجرا اشاره به مطلبی است که امروزه در اکثر مدیریّت ها اتفاق می افتد تا یکی یک اشتباه کوچکی میکند ویادیگران پاپوشی برایش دوخته وبه اصطلاح زیرآب آن را میزنند بلا فاصله آن شخص اخراج می شود بدون اینکه به ارزش آن توجّهی بشود ویا تحقیقاتی انجام پذیرد که این یکی ازمهمّ ترین اشتباهات مدیریّتی امروزه می باشد چون افراد پروژه سرمایه پروژه می باشند و نباید سرمایه را به سادگی از دست داد .
درصورتی که مدیریّت آگاهی وجود داشته باشد نیروهارا می شناسد وبه موقع آنهارا توبیخ ویادر موقع خودش تشویق می نماید و به کسی هم اجازه نمی دهد که از کسی بدگویی نموده و به اصطلاح زیر اب کسی را بزند.
در این زمینه روش مدیریّتی کتاب مدیر یک دقیقه ای نوشته اسپنسر جانسون فوق العاده جالب وقابل استفاده می باشد.که تشویق وتوبیخ یک دقیقه ای را توصیه میکند .
